Granatnik RPG-7

tomis

PG-7 to radziecki, ręczny granatnik przeciwpancerny, używany w państwach Układu Warszawskiego oraz wielu innych krajach, głównie Trzeciego Świata.

RPG-7 (Rucznoj Protiwotankowyj Granatomiot, ros. Pучной Противотанковый Γранатомёт - Ręczna Przeciwczołgowa Wyrzutnia Granatów; polskie oznaczenie wojskowe RGppanc-7) i jego poprzednik RPG-2 są naramiennymi wyrzutniami granatów z napędem rakietowym. Prostota obsługi, niski koszt i efektywność sprawiły, że stał się najpopularniejszą bronią w swojej klasie. Obecnie używa go około czterdziestu krajów i jest produkowany w różnych wariantach w dziewięciu krajach. Swą popularność zdobył również w wojskach nieregularnych, partyzantce i ugrupowaniach terrorystycznych. Był powszechnie stosowany przez tego rodzaju organizacje w ostatnich konfliktach w Somalii, Afganistanie i Iraku.

Najbardziej popularną wersją jest RPG-7D przeznaczony dla spadochroniarzy. Może być rozłożony na dwie części, co ułatwia transport. Popularność zyskał też lżejszy niż inne Type 69 RPG produkcji chińskiej.

RPG-7, do armii Związku Radzieckiego, został dostarczony po raz pierwszy w 1961. Pierwotny projekt bazował na konstrukcji dwóch broni z okresu II wojny światowej: Bazooka i Panzerfaust. Produkowana obecnie przez Rosję wersja to RPG-7V2, zdolna do strzelania pociskami tandemowymi HEAT, odłamkowymi i z głowicą paliwowo-powietrzną. Oprócz standardowego celownika optycznego używa się urządzenia celowniczego UP-7V, które pozwala na stosowanie amunicji o zwiększonym zasięgu. RPG-7D3 jest odpowiednikiem wersji dla spadochroniarzy. Obie wersje RPG-7V2 i RPG-7D3 zostały przyjęte przez rosyjską armię w 2001.

onstrukcja wyrzutni oparta jest o stalową rurę o średnicy 40mm, długości 953mm i wadze 7kg. Środkowa część jest pokryta drewnem by uchronić użytkownika przed ciepłem, a tylna rozszerza się ku końcowi, co redukuje odrzut i osłania przed podmuchem. Celowanie zwykle optyczne z wykorzystaniem mechanicznych przyrządów celowniczych.

Granat jest nadkalibrowy (o średnicy większej niż średnica lufy-prowadnicy), ma średnicę od 70 do 85 mm i waży od 2.5 do 4.5 kg. W początkowej fazie lotu jest przyspieszany przez ładunek prochu strzelniczego wytwarzający gęsty, szaro-niebieski dym. Silnik rakietowy odpala się po 10m lotu i rozpędza pocisk do prędkości 295m/s. Granat może lecieć do 1100m, zazwyczaj wyposażony jest w zapalnik samoniszczący pocisk po upływie ok. 4,5 sekundy od wystrzelenia. Lot jest stabilizowany przez zestaw lotek rozkładanych w locie.

W przypadku tej broni sprawdza się zasada: im bliżej tym lepiej. Trudno trafić w cel z odległości większej od 300m. Podczas radzieckiej inwazji na Afganistan, Mudżahedini zazwyczaj używali go z odległości mniejszej niż 80m.

RPG-7 może strzelać różnymi głowicami przeciwczołgowymi (HEAT, PG-) i przeciw sile żywej (HE, OG-). Pociski mogą przebijać od 30 do 60 cm jednorodnej stali. Pociski kumulacyjne w układzie tandem (PG-7BR i VR) mogą przebijać pancerz reaktywny jednym strzałem.

* PG-7V:
o Głowica: HEAT
o Waga: 2.6 kg
o Średnica: 70,5 mm
o Penetracja: ponad 330 mm

* PG-7VL:
o Głowica: HEAT
o Waga: 2.6 kg
o Średnica: 93 mm
o Penetracja: ponad 500 mm

* PG-7VR:
o Głowica: HEAT tandem
o Waga: 4.5 kg
o Średnica: 105 mm
o Penetracja: 600 mm

* OG-7V:
o Głowica: odłamkowa
o Waga: 2 kg
o Średnica: 40 mm
o Zasięg letalny dla ludzi z kamizelką kuloodporną: 150 m

* TBG-7V:
o Głowica: paliwowo-powietrzna
o Waga: 4.5 kg
o Średnica: 105 mm
o Zasięg letalny: 8 m
o Penetracja: od 150 do 480 mm

http://www.youtube.com/watch?v=dnG3Lb7o7lg